نویسنده: احمدی هروی
آثار تهاجم فکری و فرهنگی «ادامه»:
از هم‌گسستگی و ایجاد رخنه و فاصله در بین ملت و نظام اسلامی از دیگر آثار زیان‌بار تهاجم فکری و فرهنگی است که می‌توان به آن اشاره کرد. دشمنان و بدخواهان نظام‌های پاک اسلامی همواره هدف‌شان این بوده است که به هر نحو ممکن ملت‌ها و مردم را از پیکره‌ی نظام‌ها جدا سازند و یا در بین آن‌ها فاصله و شکاف ایجاد نمایند. زیرا تکیه‌گاه نظام‌ها و دولت‌ها، پس از توکل به عنایات الله سبحانه و تعالی و منابع اسلامی، طیف‌های مختلف اجتماعی هستند که می‌توانند نقش کلیدی را در کنار نظام، با همکاری، مساعدت و هم‌دلی، در پیشبرد مسئولیت‌های جامعه ایفا کرده و عامل پیشرفت، تعالی و نیل به‌سوی احیای ارزش‌های اسلامی گردند.
پدید آوردن ایدئولوژی‌های نامناسب، تفکرات غلط و باورهای باطل از دیگر آثار شوم و خطرناکی است که تهاجم فکری و فرهنگی در بین رشته‌های مختلف اجتماع از خود به‌جا می‌گذارد. این امر ملت و جامعه را در مسیری بی‌سرانجام و بی‌هدف، یا به تعبیر دیگر، در مسیر «ناکجاآباد» قرار می‌دهد؛ این بدان معناست که بنیادهای اعتماد، وابستگی و باورمندی میان ملت و نظام اسلامی از بین می‌رود و رفته‌رفته زمینه‌ی نارضایتی و تعارضات اجتماعی را به‌وجود می‌آورد. ذاتاً این بُعدِ خطرناک می‌تواند توده‌های مختلف جامعه را در تقابل با نظام اسلامی قرار دهد و موجب خشم و نفرت افکار عمومی نسبت به نظام شود.
فرار مغزها، یا مهاجرت نیروهای تحصیل‌کرده و نخبه به کشورهای دور و نزدیک، از عوامل بسیار خطرناک و مهلکِ دیگرِ آثار تهاجم فکری و فرهنگی است که قدرت‌های شرور و شیطانی همواره به‌دنبال آن بوده‌اند. زیرا با ترک کشور توسط قشر تحصیل‌کرده، در داخل، خلأهای علمی به‌وجود می‌آید؛ و زمانی که این اتفاق رخ دهد، پیشبرد مسائل مهم تحصیلی، اداری، مملکتی و سازمانی در سطح جامعه بسیار دشوار خواهد شد. قاعدتاً، دشمن به‌دنبال جذب نیروهای علمی، مستعد، بااخلاص، باایمان و توانمندِ جامعه است تا بتواند آن‌ها را به اشکال مختلف به خود جذب کرده و از آن‌ها در راستای تحقق اهداف خود بهره‌برداری کند.
آثار تهاجم فکری و فرهنگی
