مأموریت شکست خورده

نویسنده: محبوبی
فصل سوم: اسلام و دموکراسی
شورا و دموکراسی – ادامه
طرف‌داران دموکراسی، جهت ترویج و مطابقت دموکراسی با اسلام، آن را با شورا رنگ می‌کنند تا به‌نوعی دموکراسی را در جامعه‌ی اسلامی جواز بخشند و برخی می‌گویند مراد از دموکراسی «آزادی بیان و دعوت» است. غافل از این‌که تغییر نام ظاهری و پنداشت شخصی هیچ ارزشی ندارد تا زمانی که ماهیت همان باشد. تغییر نام، هیچ خللی در حکم ایجاد نمی‌کند؛ حلالی را حرام و حرامی را حلال نمی‌گرداند. امام احمد از عباده بن صامت در این زمینه روایت می‌کند که پیامبر اکرم -صلّی‌الله‌علیه‌وسلم- فرموده‌اند: «لیستحلّن طائفهٌ من أمّتی الخمرَ باسمٍ یسمّونَها إیّاه».
ترجمه: بعضی از امت من شراب را حلال کرده، آن را به غیر نام خود نام می‌برند. دموکراسی را لباس شورا می‌پوشانند تا مردم را به آن دعوت نمایند.
شورا نظام ربّانی است که بر مصلحت انسان بنا شده است؛ در حالی‌که دموکراسی، نظام انسانی است که بر اساس خواهشات نفسانی اساس‌گذاری شده است.
در نظام دموکراسی، اعتبار به اکثریت است؛ اکثریت تشریع می‌کند، اکثریت قانون‌گذاری یا قوانین را منحل می‌کند، اکثریت حلال و حرام را مشخص می‌کند. در حالی‌که در نظام شورایی، اکثریت تابع دستور خدا و پیامبر و سپس امام و امیر مسلمانان است و امام و امیر ملزم به رأی اکثریت نیست، بلکه اکثریت ملزم به اطاعت از امام (در غیر گناه) هستند.
ترازو و معیار سنجش در دموکراسی، اکثریت است و آن مصدر همه‌ی سلطه‌هاست. اما در نظام شورا، حکم خدا مصدر است و اکثریت ملزم به اجرای آن هستند.
نظام دموکراسی، نظامی که از اعماق کفر و شرک و از اروپا سرچشمه گرفته باشد، بهتر از این نمی‌شود. مقدمه‌ی ترویج و قبولاندن دموکراسی، جدایی دین از سیاست است. در غرب، دموکراسی‌خواهان تا دین را از سیاست جدا نکردند، نتوانستند آن را به مردم بقبولانند؛ و پس از جدایی دین از سیاست، دموکراسی به‌سرعت رشد کرد و مورد پذیرش مردم واقع شد و حالا غرب در تلاش است تا این سم را در پیکر جوامع اسلامی تزریق نماید و نخست اسلام را با سیاست بیگانه نموده، سپس دموکراسی غربی را در جوامع اسلامی ترویج نماید.
به این نکته باید به‌دقت توجه کرد که اگر تنها خسارتی که از ورود دموکراسی به جامعه‌ی اسلام، متوجه نظام اسلامی می‌شود، قضیه‌ی «لا إله إلا الله» و مسئله‌ی مشروعیت و حاکمیت باشد، همین مسئله برای دوری گزیدن از دموکراسی کفایت می‌کند.
اگرچه قطعاً ورود به دموکراسی منافعی جزئی و ناچیزی در پی دارد و عدم پذیرش آن، زیان‌هایی نیز به بار می‌آورد، اما باید به یاد داشت که الله -تبارک‌وتعالی- شراب و قمار را با وجود منافعی که برای مردم داشت، باز هم تحریم نمود؛ زیرا گناه و ضررهای آن به‌مراتب از منافعش بیشتر است. بی‌گمان در مسئله‌ی دموکراسی نیز چنین است.