تالیف: عبدالهادی مجاهد
مناقشه حقوق و آزادی‌های دموکراسی
پس هر کسی‌که به‌هدف عبادت الله دین دیگری را غیر از اسلام انتخاب نماید، هرگز مورد قبول الله متعال قرار نمی‌گیرد. الله که می‌فرماید:
﴿وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾ (سوره آل‌عمران، آیه ۸۵).
ترجمه: هر که غیر از اسلام دین دیگری را بخواهد، هرگز از وی پذیرفته نشود و در آخرت از جمله زیان‌کاران باشد.
از نظر اسلام، خروج از اسلام «ارتداد» گفته می‌شود که اگر شخصی مرتد توبه نکند و دوباره با اخلاص کامل به اسلام مراجعت نکند، عقوبتش کشتن است. زیرا خارج‌شدن از یک دین و داخل‌شدن در دین دیگر، به‌معنای حکم بطلان بر دین قبلی است. یعنی هر که از دین اسلام به دین دیگری بگراید، او با این کارش در حقیقت بر اسلام حکم بطلان صادر نموده و به حقانیت دین جدید اعتراف کرده است.
ولی در دموکراسی، تبدیل دین هیچ عقوبتی ندارد، زیرا این کار در دموکراسی یک عمل شخصی محسوب می‌شود. اکنون که آمریکایی‌ها در افغانستان یک نظام دموکراتیک‌مانند ساخته‌اند، حق ارتداد را نیز از طریق قانون اساسی برای هر فرد محفوظ نموده‌اند، چون قانون اساسی حکومت دست‌نشانده آمریکا در کابل به‌صراحت نام «تحقق دموکراسی» و «پشتیبانی از حقوق بشر» را از مکلفیت‌های دولت معرفی نموده است.
در جنگ فکری با غرب
