نویسنده: امیری
استعمار غرب بر سرزمین‌های اسلامی:
1) فروپاشی امپراطوری عثمانی و آغاز دگرگونی در نگاه غرب نسبت به اسلام:
امپراطوری عثمانی که یکی از قدرت‌های مهم جهان اسلام شناخته می‌شد، و قسمت‌های وسیعی از آسیا، اروپا و آفریقا را در اختیار داشت، در پی فشارهای سیاسی، نظامی و اقتصادی قدرت‌های غربی و شورش‌های داخلی در طی قرن نوزدهم سبب شد تا پایه‌های آن سست شده و به طرف ضعف و نابودی سوق داده شود.
با آغاز جنگ جهانی اول، امپراطوری عثمانی در کنار آلمان قرار گرفت. پس از شکست در این جنگ، نظام خلافت اسلامی منحل شد و تمام سرزمین‌هایی که تحت تسلط آن‌ها بود را از دست دادند.
در این زمان، قدرت‌های استعماری از این فرصت استفاده کرده و به تجزیه سرزمین‌های اسلامی پرداختند. نظام‌های جدیدی شکل گرفت که تحت سرپرستی استعمارگران قرار داشت.
استعمارگران غربی بیم آن داشتند تا مبادا یک محور اسلامی شکل گیرد و منافع آن‌ها به خطر افتد. برای همین سیاست‌هایی را در پیش گرفتند تا مانع از وحدت سیاسی و فرهنگی میان مسلمانان شود.
در این زمان، رسانه‌های غربی فعالیت‌شان این بود که با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی، خبری و برنامه‌های مختلف، اسلام را یک دین مذهبی و ناسازگار با پیشرفت و تمدن مدرن معرفی کنند.
از همین زمان، در رسانه‌های غربی نوعی نگاه محتاطانه و نگران‌کننده نسبت به اسلام شکل گرفت، طوریکه هرگونه حرکت اجتماعی در سرزمین‌های اسلامی را تهدیدی علیه نظم جهانی و منافع غرب قلمداد می‌نمودند.
رسانه‌های غربی همواره با استفاده از دموکراسی و آزادی فردی، تصاویر کلیشه‌ای از جوامع مسلمان درست می‌نمودند.
به طور مثال؛ آن‌ها جوامع مسلمان را طوری نشان می‌دادند که نمی‌تواند خود را با دموکراسی و ارزش‌های نوین دیگر تطبیق دهد.
بعد از فروپاشی عثمانی، کشمکش‌ها و جنگ‌های داخلی در بین جوامع اسلامی رخنه کرد. بعد از این روندها، تحولات دیگری اتفاق افتاد که سبب تشدید نگاه منفی غرب به اسلام شد.