نویسنده: اویس حمیدی
در چنین روزی از سال ۲۰۱۶ میلادی، امت اسلامی یکی از پرچمداران راه جهاد را از دست داد؛ مردی که در سکوت به میدان آمد، در اوج فشارها ایستاد و در نهایت با سربلندی، جام شهادت نوشید. او کسی نبود جز ملا اخترمحمد منصور، امیر دوم امارت اسلامی افغانستان تقبّله الله.
پس از درگذشت امیرالمؤمنین ملا محمد عمر مجاهد، دشمنان اسلام گمان کردند که امارت اسلامی از هم خواهد پاشید. اما ظهور ملا اختر، معادلات را برهم زد او با بینشی عمیق، صبری کم‌نظیر و قدرتی برخاسته از ایمان، سکان رهبری را به‌دست گرفت و صفوف مجاهدین را بیش از پیش منسجم ساخت.
در دوران زعامت او، امارت اسلامی توانستند میدان‌های نبرد را یکی پس از دیگری فتح کنند و در عین حال، در عرصه سیاسی نیز حضوری مؤثر و فعال داشته باشند. او نشان داد که جهاد فقط تفنگ نیست، بلکه نیازمند سیاست، تدبیر و وحدت کلمه است.
امیرالمومنین ملا اخترمحمد منصور، با وجود فشارها، میان ترورهای شبانه و محاصره‌های رسانه‌ای، مسیر را با استقامت ادامه داد. اما دشمنان اسلام که تاب بیداری این امت را ندارند، سرانجام در منطقه دالبندین بلوچستان، با حمله یک بی‌سرنشین آمریکایی، او را به شهادت رساندند.
اما مگر شهادت پایان راه است؟ خون شهیدان، جوهر نقشه‌های الهی است. آن روز، پیکرِ بی‌جانِ امیر بر خاک افتاد، اما روحش در آسمان‌ها به پرواز درآمد و نامش در تاریخ جهاد ماندگار شد.
رحمة‌الله علیه و تقبّله الله فی الشهداء